οπίσσωτρον

ὀπίσσωτρον και κατά διόρθ. ἐπίσσωτρον, τὸ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ἡ ἁψὶς τοῡ τροχοῡ».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἐπί + σῶτρον «ξύλινη περιφέρεια τροχού»].